New month, same subway shit

Deze morgen had ik weer heel veel moeite met uit het bed te geraken. Zoals elke morgen trouwens. Als ik ooit terug in België ga werken ga ik "mijne pere" serieus zien denk ik. Want ik moet pas om 8uur - soms half 9 opstaan, wat naar Belgische-werkende-mensen-normen laat is. Chapeau voor de mensen die om half 7 uit hunne nest komen!

Aangekomen op la Défense, klaar om de metro te nemen, kondigde de miserie zich al aan door een rij aanschuivende mensen. Deze keer geen staking, maar nog maar eens een "problème technique". Het is precies of ze het opzettelijk doen...altijd metrolijn 1 a.k.a. 'mijn metrolijn'. Zo'n twee honderd man aan't wachten op het perron, de eerste 6 minuten had ik zeker geen metro. Snel een smske sturen naar de big boss dan maar - ondertussen al als standaard opgeslagen in mijne gsm - "Bonjour, Hervé. La ligne 1 est perturbée, je serai un peu plus tard. A tout de suite." Ik merkte op dat de kerel naast mij was zijn gazetje aan't lezen terwijl er een druppel 'iets' aan zijn neus bengelde. Ik vroeg me af wat dat 'iets' was en hoe het op z'n neus terecht was gekomen. Zweet? Mja...hij had nergens anders zweetdruppels. Water dan? Het regende wel buiten...maar dan zou hij voor de rest toch ook nat zijn. Ik leg me er dan maar bij neer: ik kom het toch nooit te weten. Dus besluit ik mij te concentreren tot op het moment dat het druppeltje valt en hij ook denkt: "huh?". Plots komt de metro eraan, en word ik afgeleid, en op dat moment valt het druppeltje natuurlijk...damn, gemist!

Eindelijk op de metro geraakt, met mijn ik-ga-dit-weekend-naar-België-tas. Ik zag nog 1 stoeltje dat vrij was. En de kerel naast mij had het ook in de mot. Deze keer zou ik egoïstisch zijn want ik had een zware tas bij dus vond dat ik er meer recht op had. Na enig gewring en enkele boze blikken, heb ik het gehaald! Yes, het stoeltje was van mij! De meneer kon er niet mee lachen...en mompelde een zachte 'putain, fait chier'. Het kon mij weinig schelen, ik had mijn plaats :).