zondag 27 januari 2008

Het weekend is weer bijna voorbij...

De weekends die ik doorbreng in Parijs, zijn altijd veel rustiger dan die in België. En ook dit was één van die relaxte weekends. Omdat ik donderdagnacht niet zoveel had geslapen besloot ik om vrijdag een dvd-avond te houden. Een glaasje rode wijn en het gezelschap van Carrie Bradshaw...meer hoefde het niet te zijn.


Omdat ik al de hele week in 1001 nachten-dromenland rondzweefde, ben ik de grote moskee hier in Parijs eens gaan bezoeken. Het was er nu echt de moment voor en ik was er bovendien nog nooit geweest. Onderweg kreeg ik al een voorsmaakje. Op de metro was een jonge kerel, van een jaar of 19 schat ik, op arabische muziek een dansje aan het doen. Het was een grappig tafereel, want hij bakte er niks van :). Maar het was wel entertainend, iedereen heeft er eens goed mee gelachen. Hij deed mij trouwens denken aan mijn vriend Jeffrey aka de Jeppe, die er qua uiterlijk hard op leek en die dat ook nog zou durven, maar hij zou dan Michael Jackson-movekes doen...

Eens in de sfeer gekomen, stapte ik de metro af en wandelde ik naar de moskee. Het was opvallend stil en had al dadelijk het gevoel dat ik niet meer in het drukke, luide Parijs was. Voor 3 euro mocht ik een kijkje nemen. Ik had geluk want ik was net daar toen het gebed begon. De bidplaats van de mannen was natuurlijk verboden terrein voor mij, maar ook voor alle andere bezoekers - lees: niet moslims. Fair enough. De vrouwelijke bezoekers mochten wel in de bidzaal van de vrouwen, die het met veel minder moesten stellen. Maar je hoorde de imam preken doorheen heel het gebouw, je zou nooit gedacht hebben dat je in Parijs was, door het horen van zijn stem en de omgeving. Nog foto's hier, hier, hier, hier en daar.





Na mijn bezoek ben ik langs Jardin de Luxembourg gelopen omdat het niet zover was en daar was ik ook nog nooit geraakt. Het klinkt misschien raar, maar als je in Parijs woont, zijn er altijd buurten waar je bijna niet komt. Bijvoorbeeld die van de Eiffeltoren, ik zie hem wel elke dag van op een afstand, maar er heen gaan, da's meestal om de 2 maanden. Er zijn dan altijd mensen die vragen of dat ik de Eiffeltoren of de Arc de Triomphe al ben opgeweest...het antwoord is nee. Dat is iets wat toeristen doen. Ik zal het ooit misschien wel eens doen, maar als je hier woont ontdek je heel andere dingen. Parijs is zoveel meer dan de bekende toeristische plekjes alleen...

Geen opmerkingen: