Ready for the USA!!

Voila, ik ben gepakt en gezakt om voor 3 weken op avontuur te vertrekken. Ik wacht op mijn lift naar de luchthaven en wil jullie nog snel melden welke opdrachten ik van Nicole & Tim heb gekregen. Ik laat ze in het Engels omdat ik er vanuit ga dat iedereen dat begrijpt :).

Voilà, j'suis prête, 3 semaines d'aventures m'attendent. J'attends la voiture qui vient me chercher dans une heure et je voudrais partager ma liste avec vous. Nicole & Tim m'ont fait cette liste, je la laisse en Anglais, je crois que tout le monde comprendra...

To get the full American experience:

1) "Shotgun" a beer

2) Watch a baseball/football game and eat peanuts + hotdogs all the time

3) Go to a 24 hours Super Walmart

4) Shoot a gun

5) Bad mouth president Bush to anyone and everyone,

6) Make/shoot a potato Cannon

How to Build a Potato Gun - Pvc Pipe Spud Gun - Watch the top videos of the week here

7) Play with fireworks

8) Go tailgating at a college football/baseball game

9) Eat at Dunkin' Doughnuts

10) Wear flip flops all the time

Exploring Rotterdam

Het eerste waarmee ik te maken kreeg in Rotterdam? Regen, en geen klein beetje, maar oude wijven. Ik besluit de moed erin te houden, koop een stippenkaart en ga op zoek naar jeugdherberg de Clipper waar ik twee nachten een kajuit met twee Italiaanse meisjes zal delen. Een telefoontje later, begeef ik mij naar het hotel waar Nicole & Tim overnachten. Nicole heeft wat Amerikaans eten bij en ik verdiep mij dus in de Amerikaanse "keuken". Een fluffernutter is het eerste wat de revue passeert...een sandwich met pindakaas en fluf, zeer zoet spul. Fluf is een soort van vloeibaar marshmallowpasta (Amerikaans dus he). Score: 7/10. De Captain Morgan rum geef ik een 8/10. Mooie scores, toch?

Zondag was het tijd voor de Red Bull Airrace. De grijze lucht baart ons zorgen maar wanneer de race begint, stoppen de regenbuien en kunnen we genieten van voorbij razende vliegtuigjes.

Red Bull Airrace
Geüpload door missmzungu

Ik zou het niet opnieuw doen, maar het was leuk om het is te zien. Spijtig is dat het parcours niet veranderd en daardoor wordt het wat eentonig na een tijdje.

De Amerikanen vertrekken naar huis en ik maak kennis met de twee Italiaanse meiden waarmee ik mijn kajuit deel. Zij leerden mij de Italiaanse equivalent van "de koetsier poetst de postkoets met postkoetspoets" en ik leerde hen het Nederlandse wat voor zeeeeeeeeer veel plezier zorgde voor ons allemaal. Iets raar: deze meiden dachten dat Heineken Italiaans bier is!

de koetsier poetst
Geüpload door missmzungu

My United States of Whatever

Mr. Fiske en de ambassade hadden slecht nieuws voor mij: geen werkvisa meer beschikbaar tot april 2009...bummer! Maar ik ga het zeker en vast niet aan mijn hartje laten komen. Waar een wil is, is een weg. Opties genoeg! Mij krijgen ze niet zomaar klein (of kleiner)!

VAKANTIE!!!! Begin al helemaal opgewonden te worden over mijn tripje naar donutland, also known as the United States of America. Heb gisteren al wat data vastgelegd voor NYC en Montreal (ja, Canada zal ook een Kim invasie moeten ondergaan) te gaan. Deze week ga ik Chicago nog regelen. Ik zit 40 minuten van Boston dus daar kan ik genoeg langsgaan. De rest is gewoon go with the flow en zien waar mijn sympathiek Amerikaantjes mij naartoe brengen.

Dit weekend zit ik bij de kaaskoppen in Rotterdam, voor onder andere de Redbull airrace... Hopelijk bevalt Rotterdam mij beter dan Amsterdam (had toen misschien ook iets met het slechte weer te maken?). Ik weet het jullie volgende week te zeggen. Enjoy the weekend!

Goed ik had het beloofd aan de Franse vriendjes, de blog is vanaf nu tweetalig...

Je l'avais promis, il y a pas mal de temps, le blog est bilingue à partir de maintenant pour nos amis français...

Monsieur Fiske et l'ambassade me donnent la mauvaise nouvelle: plus de H1B visa pour les USA avant Avril 2009...c'est un peu la loose! Mais cette nana se laisse pas décourager si facilement, les gars! Il faut juste une volonté de fer et je l'ai! Beaucoup d'autres options...

VACANCES!!! Je commence vraiment à être excitée de partir au pays de donut (certains l'appellent United States of America). Hier j'ai fixé les dates pour aller à NYC et Montréal (ouais Canada subira l'invasion de la petite belge également). Chicago, c'est encore à regler la semaine prochaine. Boston, pas besoin de regler, je dors 40 minutes de làbas, donc j'irai quand je veux. Le reste des vacances, c'est go with the flow, on verra ou mes amis sympas veulent m'amener...

Ce weekend j'suis aux Pays-Bas, pour voir (entre autres) le Redbull Airrace. J'espère que ça me plaira, parce que j'avais pas trop aimer Amsterdam (peut être aussi parce qu'il faisait trop moche). Je vous dirai la semaine prochaine...Enjoy the weekend!

Oh dierbaar België

Zo verhuizen naar het buitenland is leuk, maar veel papierwerk. De eerste week in ons landje was druk druk druk. Stadhuis, mutualiteit, VDAB, diploma gaan halen etc. Ik had ook nog eens iemand op bezoek van maandag tot woensdag om rond te leiden in België. We zijn langs Brugge, Brussel, Leuven en natuurlijk Diest gepasseerd.

Ik ben tot de conclusie gekomen dat Brussel eigenlijk echt wel een mooie stad is. Ik denk gewoon dat ik er vroeger minder affiniteit meehad omdat alles in het Frans is. Terwijl ik mij deze keer voelde alsof ik thuiskwam...De eerste week tussen al die Nederlandstaligen was niet altijd simpel (raar maar 100% waar). Iets anders dat bij België hoort...Rock Werchter! Het was al jaren geleden dat ik nog een combiticket had, maar dit jaar was het weer van dat! Last minute wel...want ik ben zonder ticket naar daar gegaan :). Rock Werchter kort samengevat: warm, nat, vermoeiend maar supergoed!

Ander nieuwtje: ik heb mijn ticket naar de States eindelijk gekocht! Van 5 tot 25 augustus is Kim ribbedebie. Wat ik zeker ga doen is Boston en NYC. Ik kijk er enorm naar uit. Ik kan mij dat echt niet voorstellen dat ik binnen een maand ofzo op Times Square ga rondlopen...het leven kan toch mooi zijn he?

España por favor!

Ja, ik weet het, het heeft lang geduurd eer ik iets heb verteld over mijn Spanje-avontuurtje begin mei. Beter laat dan nooit zeker?

Ik had voor de eerste keer een auto gehuurd op vakantie om wat rond te cruisen - toegegeven voelde ik er mij wel volwassen door hihi. Wat een kleine auto mét GPS moest zijn, bleek er één te zijn zonder GPS. Reden: "we hebben er volgende week pas". Ook goed, geen probleem, in Spanje is alles op het gemakske dus met de kaart dan maar. Eerste opdracht was van Malaga naar Cabra rijden. Ik heb er een half uurtje langer over gedaan dan voorzien. Moest nog wat wennen aan de Kia Picanto, vooral na 4 dagen rijden met ons moeder haar auto (een 'automatic').

Eens aangekomen, zag ik "de andere Kim" opnieuw en maakte ik kennis met haar roommates. Ik was weer helemaal in mijn nopjes omdat ik nieuwe mensen kon ontmoeten. Een paar Spanjaarden, Amerikanen een Bulgaarse. Het was weer dik in orde :). De volgende dagen ben ik elke dag ergens anders naartoe geweest: Malaga, Benalmadena, Sevilla en Cordoba. Wat mij het meest is bijgebleven zijn de landschappen, iets dat je normaal niet ziet als je altijd op 1 plaats blijft. Ook Plaza de España in Sevilla en het huis van Pontius Pilates in Cordoba hebben mij kunnen bekoren. Mijn laatste avond zijn we allemaal op stap geweest, ik heb die Spanjaarden daar is laten zien how it's done ;).

Spanje is altijd één van mijn favoriete landen geweest, omwille van de taal, de mensen en de diversiteit. Ik heb me voorgenomen om mijn Spaans terug te oefenen. Voornemens, voornemens, voornemens...

Foto's hier en hier.

The comeback

Mijn vakantie begin deze maand heeft me goed gedaan. 12 dagen doen wat ik wilde, dat was al lang geleden! Spanje was leuk, het weer was alleen niet zoals het had moeten zijn. Ik heb er wel plezier in gehad met de Kia Picanto door de bergskes te crossen naar onder andere Sevilla en Cordoba :).

Toen ik terug aankwam in Parijs was het veel minder met mijn enthousiasme. Mijn terugkeer naar België kwam plots zeer kortbij. Enkele maanden, waren enkele weken geworden. En ik besefte toen pas wat ik hier allemaal (vrijwillig!) achterlaat. Het is allemaal zo officieel nu, ik kreeg mensen over de vloer die mijn appartement willen huren enzo. Maar het is tijd voor een nieuwe uitdaging. Ik probeer nu al vanalles te regelen voordat ik terugga naar België, want ik heb alleen mijn nationaliteit behouden. Een hoop papierwerk te doen dus, voor ik hier vertrek. Naar de bank, de ambassade, proberen werk te zoeken (wat niet zo evident is vanuit een ander land) etc. Genoeg werk aan de winkel dus, en geen tijd om na te denken over hoe hard ik mijn leven in Parijs zal missen (gelukkig). Nog 4 weken te gaan...

Once upon a time in Venice...

Het is ondertussen al weer even geleden. Ik heb zoveel te vertellen maar ik begin met mijn citytrip naar Venetië. De rest volgt automatisch wel in volgende blogposts...

Eens aangekomen in Italië moest ik een bus nemen van Treviso naar Venetië en dan nog een boot. In totaal ben ik maar liefst 7 uur onderweg geweest (Parijs - Beauvais - Treviso - Venetië) en kon dus ook maar aan 2 dingen denken toen ik aankwam. Ten eerste: ETEN! Ten tweede: Nicole vinden, want die was 's middags aangekomen in Venetië en was dus al heel de dag op haar eentje aan het ronddolen. Om 23.30u waren Amerika en België opnieuw verenigd, deze keer in Italië. En het feest kon beginnen.

Natuurlijk hebben we de typische toeristische dingen gedaan: San Marco bezocht en de duifjes gevoederd, een gondelvaart (Nicole heeft zelf mogen varen want de gondelaar zag haar wel zitten), Murano glas gekocht, ijsjes gegeten, op stap geweest en veel foto's genomen. Ik heb ze niet allemaal online gezet want we hebben er samen meer dan 400 gemaakt. Iedereen is het er over eens volgens mij dat Venetië de moeite is. Zeker als het mooi weer is (niet te warm want dan gaat het stinken). Dus rond april/mei is een zeer goede periode.

Op stap gaan in Italië, dat was ook een eerste keer. We hadden 3 Italianen leren kennen en we hadden besloten om Venetië by night met hen te verkennen. Ze namen ons mee naar 3 trendy cafés om te eindigen op een techno/house feestje op een strand op het eiland Lido. Toen we in Venetië met hen van de ene bar naar de andere bar wandelden, bleek dat ze ook goede gidsen waren. Allemaal mooi meegenomen dus. Ze hebben ons plaatsen getoond, die we anders nooit hadden gezien en last but not least...we hebben die avond onze portefeuille niet bovengehaald. Belissimo!

De dag erna was het een pak minder, want ons Kim had weer aan de wodka gezeten. Ik weet nochtans goed genoeg dat ik daar altijd ziek van ben de dag erna, maar het kwaad was al geschied. Dus met veel moeite een halve pizza gegeten (inderdaad, als ontbijt) en daarna kon ik er weer tegenaan. We zijn dan naar Murano gevaren maar ik moest spijtig genoeg snel vertrekken om mijn vlucht naar Parijs te halen. Ik moet dus zeker nog eens terug om Venetië verder te verkennen! Volgende keer misschien met iemand van het andere geslacht :).

Voor de foto's hieronder klikken. Ik heb ze niet allemaal online gezet want we hadden er samen meer dan 400!!!

Venezia

Bezoekers & 1 hysterische kip

Zoals gepland kreeg ik dit weekend Bieke & Liesbeth over de vloer. Spijtig genoeg moesten ze zondagmiddag al terug naar België, maar we hebben wel wat tijd gehad om bij te praten en herinneringen op te halen (na 8 maanden!). En yes, ze hadden een HUMO bij! Dank u meisjes!!!

Zondagnamiddag toen ik en Mike overbleven, besloten we op naar het Vrijheidsbeeld te gaan (ja in Parijs hebben we dat ook :)). Onderweg mochten we getuigen van een klein accidentje dat een beetje uitliep. Een jonge kerel reed een vrouw in een Mercedes aan. De gewoonlijke procedure: beide auto's aan de kant, papiertjes invullen, eventueel een kleine discussie en hup alles geregeld. Zo ging het dus NIET, beide auto's aan de kant, maar dan...de vrouw begint hysterisch te roepen en de jongeman probeert haar te kalmeren. Maar dat had blijkbaar het omgekeerde effect want ze begon hem te slaan. Niet één of twee keer, maar een hele reeks van vrouwelijke mepjes volgden. Als kers op de taart begon ze ook nog eens blutsen in zijn auto te stampen en...ja haar brak ze zijn achteruitkijkspiegel af! Dit alles gepaard met gebrul evidemment! We hadden medelijden met de jongeman, maar wij vonden het tegelijkertijd hilarisch! Wel heel onvolwassen en onverantwoordelijk, de vrouw had haar kindje in de auto zitten dat de hysterische reactie van zijn mama heeft gezien...kan mij niet voorstellen dat dit goedgekeurd zou worden door Supernanny. Spijtig genoeg hebben we het niet kunnen filmen, hoeveel keer we gezegd hebben tegen elkaar, damn dit was ne hit geweest op Youtube :)...

Morgen krijg ik een ander interessant bezoekje. Vorige week kreeg ik van Ellen Theunen, leerkracht in Xios, een mailtje. Deze week zijn 2 PR&VL in Parijs, net als ik dat twee jaar geleden heb gedaan. De vraag was of ze mochten langskomen bij HL.COM. Mijn baas was dadelijk akkoord en ik zal ze dus met veel plezier morgen ontvangen. Wordt interessant denk ik :). Het doel was: de limburgers overtuigen om onder hun kerketoren uit te komen. Is dit een mission impossible?

Voor de rest ga ik morgen salsa dansen (of een poging doen tot...) en vrijdag ben ik uitgenodigd op een etentje en daarna ga ik mijn schat Anneleen en haar lief halen op Gare du Nord. Nog een weekendje voor gids spelen dus :). Ik denk dat ik stilaan centjes moet beginnen te vragen :).

Nieuwtjes

Vorige week stond in het teken van optimisme en relaxatie. Dankzij mijn geweldige (!) vakantie zag ik het weer volledig zitten. Niks dat me kwaad kon krijgen, niks dat me kon stresseren...

Mijn vriendin Nicole kwam donderdag op de proppen met het idee om samen naar Venetië te gaan omdat de vliegtickets supergoedkoop waren. Ander argument: "Komaan Kim, als ik terug in de States ben, kunnen we misschien nooit meer samen naar Italië gaan!" Fair enough. Ik vond het wel een goede reden en hup...op een half uur was alles geregeld. Binnen iets meer dan twee weken ben ik in Venetië voor een korte citytrip!

Ik heb deze week ook m'n nieuwe collega ontmoet. Vandaag is haar eerste officiële werkdag. Leuk om weer eens iemand anders te ontmoeten. Meneer Verandering is mijn beste vriend :).

Het weekend heb ik voor mezelf gehouden aangezien de 6 komende weekends druk druk druk zullen zijn.

Ik probeer de komende weken ook te weten te komen of ik de "naar België komen om geld te sparen" - stap kan overslaan. Indien het antwoord ja is, zal ik dus eind dit jaar naar de USA verhuizen...later meer hierover.

In (ski)vakantiestemming

Veel te vertellen deze keer...

Eerst over Chamonix zelf. Het is een zeer schattig stadje middenin de Alpen. Overal waar je kijkt zie je de Franse Alpen, waaronder de Mont Blanc natuurlijk. Er is geen ander woord voor dan adembenemend. Voor officiële informatie, verwijs ik door naar onze goede vriend Wikipedia, klik hier. De skipistes zijn ook heel goed, zowel voor beginners als gevorderden. En er zijn genoeg winkels, restaurants, cafés, bars etc. Genoeg entertainment dus. Er is ook een casino.

Zaterdagnamiddag aangekomen, ik op zoek naar onze residentie (want we zouden allemaal in 4/5 personen flats slapen). Met het adres in de hand dat Mike mij gegeven had. Na iets meer dan anderhalf uur zoeken, met een trekzak van 16 kilo op de rug vond ik uiteindelijk de receptie. Die natuurlijk helemaal niet op het adres lag dat ik had gekregen. Daar vond ik een lotgenoot, genaamd James. Toen ik de naam 'Green' (van Mike Green) hoorde sprong ik een gat in de lucht! Eindelijk iemand gevonden die bij de groep hoort! James moest niet alleen lang wachten op de rest, zoals ik, maar had ook nog eens zijn baggage verloren op de vlucht Milaan-Genève. Hij was dus niet bepaald goed gezind.

Dus wij iets eten, na een 6 uur durende treinreis en bijna 2 uur zoeken achter de receptie was het nodig! Toen we teruggewandeld kwamen van het centrum, kwamen we Mike en de hele bende tegen die juist arriveerden. En het feest kon beginnen...

Flat 19 werd de onze: de flat van Nicole, Laura en mezelf. Het werd al gauw de flat van iedereen eigenlijk. Iedereen kookte, at en dronk bij ons. 19 was the place to be, the party room! En de Amerikanen van flat 29 kon je altijd bij ons terugvinden. Het leuke was dat zij elke dag voor ons hebben gekookt. Allemaal "nieuwe mannen" dus. In totaal waren we met 24, maar een hechte groep van 10 ongeveer. De totale groep bestaande uit: 6 Duitsers, 1 Fransman, 10 Amerikanen, 2 Finse, 2 Russische, 1 Spanjaard, 1 Belg, 1 Tsjech.

Onze activiteiten? Skiën en snowboarden natuurlijk. De meesten hadden een skipass voor maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag. Een andere hoofdactiviteit was drinken...hoeveel alcohol er is gevloeid valt niet te schatten, maar laat ons zeggen dat er vele liters wijn en bier zijn gevloeid. 1 avond was de wodka van de partij...aka de avond dat Kim zo dronken was dat de rest haar in haar bed moest helpen...ehum.

Naast skiën en drinken, zijn we twee keer naar een streekrestaurant geweest, "un restaurant savoyard". Veel kaas (raclette, fondue...), veel gegratineerd, kort samengevat, zwaar eten allemaal maar heel lekker.

Woensdag zijn we met 6 naar Genève gereden. Onderweg zijn we gestopt in Yvoire, een zeer schattig middeleeuws stadje aan Lac Léman. Aan de ene kant zie je Frankrijk, aan de andere kant Zwitserland. Na Yvoire zijn we Château de Ripaille gaan bezoeken, waar elk van ons wat flessen wijn heeft gekocht. En dan op naar Zwitserland.

We hadden niet veel tijd meer over, en hebben bijgevolg maar 2 uurtjes doorgebracht in Genève. Gedamd op de grote damborden in het park, de Reformation Wall en de beroemde fontein gezien, en veel mooie gebouwen natuurlijk.

Andere activiteiten: een hockeymatch Frankrijk-Zweden bijgewoond, op stap geweest in de locale club, alle mogelijke Amerikaanse drankspelletjes geleerd, naar de sauna geweest met de meisjes, het casino binnen geweest, veel nieuwe vriendjes gemaakt. Ja ik denk dat ik zowat alles heb vermeld. Ik kan natuurlijk nog uren doorgaan, maar ik denk dat de foto's voor zich spreken, klikken op de foto van de mooie bergjes hieronder en je ziet ze allemaal... Er komen nog wat foto's bij van Genève en Yvoire binnenkort...

Chamonix 2008

Update

Hallo, even een serieuze blogpost om een update te geven van mijn leven hier :).

Op het werk zie ik het nu al terug een beetje meer zitten. We hebben nieuws gehad van Skype dat we ze als klant houden minimum tot in juni - in plaats van april. Ze hebben namelijk alle Europese PR bedrijven terug in competitie gezet om eens te zien wat dat geeft (behalve het Duitste PR team dan). De beslissing of we Skype als klant houden zal eind juni vallen, geen zorgen voor mij dus, want ik ben dan zelf ook weg :), en dat laatste is WEL 100% zeker. Bye bye stress!

Eén van mijn collega's vertrekt en op 7 april zullen we dus een nieuw teamlid hebben. Spannend! Als het niet meevalt is het niet erg, want ik zal er maar even mee moeten samenwerken. Erger dan de huidige collega kan het moeilijk zijn, want ik denk dat ze de één van de meest egoïstische en jaloerse personen is die ik ooit heb gekend. Afwachten...

Ik heb trouwens een fantastische job aangeboden gekregen voor juli en augustus, maar ik ga hier nog niet meer over vertellen want het is allemaal nog niet zeker. Kort samengevat hangt het er vanaf of het desbetreffende bedrijf een grote klant al dan niet binnenhaalt. Zo ja, krijg ik de job. Later (misschien) meer hier over dus.

Voor de rest, vertrek ik zaterdagmorgen op skivakantie voor een week naar Chamonix. Het zal mij goed doen. Buiten enkele verlengde - maar toch nog steeds korte - weekendjes in Londen of Zuid-Frankrijk, is het al van augustus 2006 geleden dat ik nog langer dan 4 dagen op vakantie ben geweest!!! En skiën, ja dat is al geleden van toen ik een jaar of 10 was... Ik kijk er dus enorm naar uit, ben benieuwd wat ik er van ga bakken. Het gaat sowieso leuk zijn. Veel nieuwe mensen leren kennen want het wordt een hele hutsepot van nationaliteiten. Een vriend terugzien die ik al een jaar niet meer heb gezien (dit is degene die mij had meegevraagd - moesten jullie je afvragen waarom ik een week ga skiën met mensen die ik niet ken :))! Het zijn dus allemaal vrienden van vrienden enzoverder. En natuurlijk vlakbij de mooie Mont Blanc. Wat wilt ne mens nog meer? We gaan misschien ook eens een dagje naar Genève of ergens anders, maar dat zullen we dan wel zien...

Volgende woensdag misschien geen quote van de week dus (alhoewel ik niet denk dat iemand dat erg zal vinden), maar ik beloof jullie foto's van de Mont Blanc en wat ski and après ski verhalen...

Tot gauw lieverds!

Quote van de week

"I'm not owned by one nation, I'm a child of the world' - Uffie

Een toerist

Een toerist in Parijs:

- denkt dat alle inwoners van Parijs op de Champ Elysées hun inkoopjes doen;

- beschikt over een kodak waarmee hij wazige foto's maakt van de Eiffeltoren omdat hij nog niet begrijpt hoe dat ding nu precies werkt;

- heeft altijd een metrokaartje én stratenplan op zak;

- telt het aantal metrohaltes af, tot hij op zijn bestemming is aangekomen;

- draagt een baret of een T-shirt bedrukt met de Eiffeltoren, omdat hij denkt dat hij dan niet opvalt tussen alle Fransen;

- denkt dat Hôtel de Ville een hotel is;

- wacht geduldig tot het licht op groen springt om over te steken;

- neemt steevast de metro, omdat hij nog nooit van een RER heeft gehoord;

- maakt zoveel mogelijk foto's van de Eiffeltoren wanneer die flikkert omdat hij denkt dat dat maar 1 keer om de 5 jaar gebeurt;

- verdiept zich liever in zijn Capitool of Lonely Planet boekje dan hij de sfeer opsnuift;

- houdt zijn tas 24 uur op 24 dicht bij zich omdat hij anders bestolen zal worden;

- filmt stilstaande beelden waar de hele familie daarna verplicht moet kijken;

- denkt dat Fransen 'Sacre bleu' zeggen als ze vloeken en elke dag camembert eten;

- meent dat elke Parijzenaar ooit op de Eiffeltoren is geweest;

- is ervan overtuigd dat de cabaretshow van de Moulin Rouge dé show is van Parijs.

Dus, willen jullie als locals overkomen...

Quote van de week

"I travel not to go anywhere, but to go. I travel for travel's sake. The great affair is to move." -Robert Louis Stevenson

367 dagen...

Bonjour mes amours! Ik woon vandaag exact 1 jaar en 1 dag in Parijs. Ik kan niet geloven hoe snel het allemaal is gegaan (en het nog altijd gaat). Ik heb hier zoveel geweldige dingen beleefd en het zal het waarschijnlijk pas echt beseffen wanneer ik terug in België ben. Om een paar dingen op te noemen: Tour de France, verkiezing + toespraak van Sarkozy bij zijn overwinning, ontmoeting met Miss France 2008, 3 weken in een jeugdherberg, de mannen van "I'm from Barcelona" in de Virgin Megastore op de Champs Elysées, wereldcup rugby, de Lido...

Het laatste "niet-Belgische" wat ik heb meegemaakt zeg maar, was de rugbymatch Frankrijk-Italië, vorige zondag. Het was wel eens de moeite om mee te maken. En dan nog in Stade de France, hét stadion van Frankrijk. Natuurlijk zijn we gewonnen - met 'we' bedoel ik de Fransen! De sport lijkt misschien geweldadiger maar, maar schijn bedriegt. Die kerels zijn veel correcter en beleefder tegen elkaar en ook de supporters zijn veel kalmer. Ik ging er helemaal in op - soms in het Frans "Allez les bleus" maar Pieter en ik gooien er ook wat Nederlands ("janette!" en van die dingen) tussen. Tot grote verbazing van de mensen rondom ons, die het allemaal niet meer begrepen.

Het geluid van de 'ooh' en 'aah' en 'allez les bleus' is overweldigend. Er kunnen 80 000 mensen in het stadion en het zat zo goed als vol...een mensenmassa dus. Toen die duizenden sportliefhebbers de RER naar Parijs moesten nemen...ja ik moet er geen tekeningske bij maken denk ik. Maar al bij al ging het nog vrij vlot. Volgend weekend ben ik in België, ik heb deze vrijdag verlof genomen, en al maar goed want hier op het werk is de ambiance niet al te best...

Quote van de week

"When preparing to travel, lay out all your clothes and all your money. Then take half the clothes and twice the money. " Susan Heller

een weekend in Lille...

Vorige week voelde ik de reiskriebels opkomen. Dus ik op zoek naar een mogelijke bestemming. Criteria: goedkoop en kortbij. De prijzen in het Zuiden van Frankrijk lagen iets te hoog en het was ook te ver. Dan maar iets dat meer in het Noorden ligt. Ik dacht aan Lille, omdat Sanne daar stage doet. Zo kon ik dan het aangename aan het nog aangenamere koppelen zeg maar.

Dus voilà, zaterdagmiddag ons Kim naar Lille. Op een uur tijd was ik er, met de TGV vanuit Parijs. Net als vrijdagavond in Parijs, verwelkomde een stevig windje mij in Lille. Het eerste wat ik moest doen was naar Sanne haar kot gaan om mijn tas af te zetten. Lief als ze is, wachtte ze mij op in het station Lille Flandres en hopla de twee Vlaamse blondinnes gingen samen op pad.

Aangekomen op kot, even kijken waar we naartoe gingen op een kaartje, aangezien Sanne nog niet helemaal vertrouwd was met Lille. We besloten naar één of ander Palais te wandelen. Bij het woord Palais dacht ik aan een echt paleis. Eens daar aangekomen bleek het geen paleis te zijn, maar iets zoals Palais des Congrès in Parijs. Meer een soort Brabanthal waar beurzen enzo worden gehouden. Niet echt wat we verwachtten dus, toch maar snel een foto genomen :).

De rest van mijn tripje is wel verlopen zoals verwacht, nog beter dan verwacht zelfs! Ik wist niet goed wat ik mij van Lille moest voorstellen. Maar er zijn prachtige oude gebouwen, zoals ik die in het Zuiden van Frankrijk heb gezien. Ik verwachtte dat helemaal niet in Noord-Frankrijk. Naast dat soort gebouwen hebben we ook heel moderne architectuur gezien. Onder andere een kerk met een hypermoderne façade en een winkelcentrum in verschillende kleurtjes. Lille is zeker een bezoekje waard voor architectuur liefhebbers! Het is heel pittoresk allemaal, met veel kasseien en oude gebouwen.

Daarnaast hebben we ook een rollerskate wedstrijd gezien, die vrij belangrijk bleek te zijn in de regio. Een groot deel van de stad was afgezet en de lokale radio zond het hele gebeuren live uit.

We hebben ook ontdekt dat de buurt rond het Theâtre Sébastopol dé eetbuurt bij uitstek is. Massa's Chinese en Japanse restaurants vooral - en de eerste avond hadden we zo lang gezocht naar een Chinees restaurant...We ontdekten ook een buurt met allemaal cafeetjes, zag er heel gezellig uit allemaal.

De prijzen hebben mij ook aangenaam verrast. Ik ben de Parijse prijzen gewoon, en elke keer ik in België ben verschiet hoe goedkoop het er is - voor mij dan toch. En dit was ook in Lille het geval. In een Leffe Café, jaja die hadden ze daar ook, 3,5 euro voor een Duvel. In Parijs betaal je daar tussen de 7 en 9 euro voor. Om een ideetje te geven...

Kort samengevat: ik heb mij super geamuseerd, we hadden veel om bij te praten, heel mooie gebouwen gezien, schattig stadje. Allemaal op naar Lille :)!!

Quote van de week

"A tourist doesn't know where he has been. A traveller doesn't know where he is going"

Pools? Zweeds? Russisch? Engels?

We hebben allemaal wel een beeld over hoe bepaalde nationaliteiten eruit zien, ook al klopt het niet altijd. Hollanders zijn groter dan wij, Fransen hebben donkerder haar en zijn kleiner, Ieren hebben ros haar...

Ik weet niet hoe Belgen er horen uit te zien. Alleszins niet zoals ik blijkbaar. In het bijna-jaar da ik hier verblijf, hebben ze al op vanalles gegokt. Meestal denken ze dat ik Pools, Zweeds, Russisch of Engels ben. Pools, Zweeds en Russisch vanwege de blonde haren. Engels...komt door het lichte Vlaamse accent dat af en toe door mijn Frans zijn weg vindt denk ik.

Vorig weekend was ik op La Défense een toertje aan het doen en ineens klopt er iemand op mijn schouder. Ik draai mij om en een mooie blonde vrouw van een jaar of 40, kijkt me aan en zegt iets in de aard van: "Przepraszam , jesteście ty Polski panna? Ty wyglądać jesteś rezygnować twój blondyn włos." Ik keek verbaasd en de vrouw herhaalde "jesteście ty Polski panna?". Polski was het enige woord waar ik iets kon uit opmaken...blijkbaar vroeg ze of ik een Poolse was. Toen ze merkte dat ik niets terug zei in het Pools, vroeg ze het uiteindelijk in het Frans. Met een hoofd zo rood als een tomaat - en een vrij verwarde blik - heb ik ze moeten teleurstellen...

Quote van de week

"Reizen is naar jezelf kijken tegen een andere achtergrond." - Jan Brokken

Weekends...

Hmm wat heb ik het voorbije weekend uitgespookt? Vrijdag ben ik Amélie haar nieuwe appartement gaan inwijden...Na het werk zijn we hapjes - en drankjes :) - gaan kopen in de Franprix, we hadden voor elk wat wils: saucisson, kaas, chips, wortels, pizza etc. Blijkbaar heb ik na bijna een jaar nog steeds niet alles ontdekt. Mijn ontdekking van dit weekend: Rillettes. Je kan het het best met paté vergelijken, maar je vindt er grotere stukken vlees in. Het heeft een soort "draadjesstructuur" zeg maar... Het was zeker niet slecht, maar ook niet het beste wat ik ooit gegeten heb. Qua drinken, heb ik natuurlijk geëist dat er enkel Belgisch bier gekocht zou worden (ook al drink ik het zelf niet :)), we hebben Grimbergen gekozen. Maar voor mij was er witte martini on the rocks - oftewel avec glaçons. Lichtjes wankelend ben ik rond middernacht moeten vertrekken om de laatste bus op La Défense te kunnen nemen - ik zat helemaal langs de andere kant van Paris...

Zaterdag heb ik - zoals gewoonlijk - weer veeeeeel te lang geslapen. In de namiddag dan maar gaan shoppen op La Défense. Hier en daar een fotootje gemaakt en voilà...de dag was weer snel om. 's Avonds met Pieter afgesproken, om een beetje nostalgisch te doen over België. Allee vooral ik dan, want hij is hier nog maar een week. Wat bewijst of je al dan niet 'thuis' bent in Parijs: je haat en houdt van Parijs tegelijkertijd. Dat is dus inderdaad zo in mijn geval. Het is eigen aan Parijzenaars om alles te haten, maar diep in hun hart houden ze wel van hun stad. En ja, ik dus ook. Je suis Parisien, j'aime rien...

Zondag, daar ga ik niet over uitwijden want ik heb schandalig lang in mijn bed gelegen. Het was een luie dag en heb absoluut NIKS nuttig gedaan. Normaal zou ik naar de cinema geweest zijn, maar dat is op het laatste moment afgeblazen, dus heb ik voor de honderdste keer nog maar eens naar wat aflevering van Sex and the City gekeken...En toen was het plots maandag...

Nog iets wat ik ontdekt hebt dit weekend...als je in Parijs bent geweest, heb je wel gemerkt dat de prijzen van drank verschrikkelijk hoog liggen ten opzichte van de prijzen in België. Reden hiervoor is dat drank onder een andere BTW valt dan eten...Voilà mysterie opgelost, zo vult de Franse staat zijn zakken en financieren ze de reisjes van de geliefde president Nico en zijn Italiaanse vlam Carla.

Quote van de week

The world is a book, and those who do not travel read only one page -- Saint Augustine

Nazca, Peru

Ik heb de indruk dat de Nazca lijnen in Peru, bij de meeste mensen geen belletje doet rinkelen. Daarom deze post. Ik heb een filmpje op Youtube gevonden. Ik wou eerst een filmpje van Dan Cruickshank nemen (die de lijnen ziet in aflevering 1 van zijn "Around the World in 80 Treasures"), maar dat was spijtig genoeg alleen in het russisch - of zoiets in die aard - te vinden op Youtube. Blijkbaar hebben ze net als de Fransen de leuke gewoonte om ALLES te vertalen. Soit, hier een ander filmpje dan maar:

Deze figuren zijn tussen 200 en 600/700 na Christus gemaakt en er zijn verschillende theoriën over hun 'hoe' en 'waarom'. Ik ga ze bekijken in september (als Jessica daarmee akkoord is :)). Want door de klimaatverandering is de kans groot dat deze lijnen niet lang meer zullen bestaan...Voor meer info verwijs ik u door naar onze goede vriend Wikipedia.

Quote van de week

"Travel is fatal to prejudice, bigotry, and narrow-mindedness, and many of our people need it solely on these accounts. Broad, wholesome, charitable views of men and things cannot be acquired by vegetating in one corner of the earth all one's lifetime." -- Mark Twain

New month, same subway shit

Deze morgen had ik weer heel veel moeite met uit het bed te geraken. Zoals elke morgen trouwens. Als ik ooit terug in België ga werken ga ik "mijne pere" serieus zien denk ik. Want ik moet pas om 8uur - soms half 9 opstaan, wat naar Belgische-werkende-mensen-normen laat is. Chapeau voor de mensen die om half 7 uit hunne nest komen!

Aangekomen op la Défense, klaar om de metro te nemen, kondigde de miserie zich al aan door een rij aanschuivende mensen. Deze keer geen staking, maar nog maar eens een "problème technique". Het is precies of ze het opzettelijk doen...altijd metrolijn 1 a.k.a. 'mijn metrolijn'. Zo'n twee honderd man aan't wachten op het perron, de eerste 6 minuten had ik zeker geen metro. Snel een smske sturen naar de big boss dan maar - ondertussen al als standaard opgeslagen in mijne gsm - "Bonjour, Hervé. La ligne 1 est perturbée, je serai un peu plus tard. A tout de suite." Ik merkte op dat de kerel naast mij was zijn gazetje aan't lezen terwijl er een druppel 'iets' aan zijn neus bengelde. Ik vroeg me af wat dat 'iets' was en hoe het op z'n neus terecht was gekomen. Zweet? Mja...hij had nergens anders zweetdruppels. Water dan? Het regende wel buiten...maar dan zou hij voor de rest toch ook nat zijn. Ik leg me er dan maar bij neer: ik kom het toch nooit te weten. Dus besluit ik mij te concentreren tot op het moment dat het druppeltje valt en hij ook denkt: "huh?". Plots komt de metro eraan, en word ik afgeleid, en op dat moment valt het druppeltje natuurlijk...damn, gemist!

Eindelijk op de metro geraakt, met mijn ik-ga-dit-weekend-naar-België-tas. Ik zag nog 1 stoeltje dat vrij was. En de kerel naast mij had het ook in de mot. Deze keer zou ik egoïstisch zijn want ik had een zware tas bij dus vond dat ik er meer recht op had. Na enig gewring en enkele boze blikken, heb ik het gehaald! Yes, het stoeltje was van mij! De meneer kon er niet mee lachen...en mompelde een zachte 'putain, fait chier'. Het kon mij weinig schelen, ik had mijn plaats :).

Quote van de week

"If you reject the food, ignore the customs, fear the religion and avoid the people, you might better stay at home." -- James Michener

Het weekend is weer bijna voorbij...

De weekends die ik doorbreng in Parijs, zijn altijd veel rustiger dan die in België. En ook dit was één van die relaxte weekends. Omdat ik donderdagnacht niet zoveel had geslapen besloot ik om vrijdag een dvd-avond te houden. Een glaasje rode wijn en het gezelschap van Carrie Bradshaw...meer hoefde het niet te zijn.

Omdat ik al de hele week in 1001 nachten-dromenland rondzweefde, ben ik de grote moskee hier in Parijs eens gaan bezoeken. Het was er nu echt de moment voor en ik was er bovendien nog nooit geweest. Onderweg kreeg ik al een voorsmaakje. Op de metro was een jonge kerel, van een jaar of 19 schat ik, op arabische muziek een dansje aan het doen. Het was een grappig tafereel, want hij bakte er niks van :). Maar het was wel entertainend, iedereen heeft er eens goed mee gelachen. Hij deed mij trouwens denken aan mijn vriend Jeffrey aka de Jeppe, die er qua uiterlijk hard op leek en die dat ook nog zou durven, maar hij zou dan Michael Jackson-movekes doen...

Eens in de sfeer gekomen, stapte ik de metro af en wandelde ik naar de moskee. Het was opvallend stil en had al dadelijk het gevoel dat ik niet meer in het drukke, luide Parijs was. Voor 3 euro mocht ik een kijkje nemen. Ik had geluk want ik was net daar toen het gebed begon. De bidplaats van de mannen was natuurlijk verboden terrein voor mij, maar ook voor alle andere bezoekers - lees: niet moslims. Fair enough. De vrouwelijke bezoekers mochten wel in de bidzaal van de vrouwen, die het met veel minder moesten stellen. Maar je hoorde de imam preken doorheen heel het gebouw, je zou nooit gedacht hebben dat je in Parijs was, door het horen van zijn stem en de omgeving. Nog foto's hier, hier, hier, hier en daar.

Na mijn bezoek ben ik langs Jardin de Luxembourg gelopen omdat het niet zover was en daar was ik ook nog nooit geraakt. Het klinkt misschien raar, maar als je in Parijs woont, zijn er altijd buurten waar je bijna niet komt. Bijvoorbeeld die van de Eiffeltoren, ik zie hem wel elke dag van op een afstand, maar er heen gaan, da's meestal om de 2 maanden. Er zijn dan altijd mensen die vragen of dat ik de Eiffeltoren of de Arc de Triomphe al ben opgeweest...het antwoord is nee. Dat is iets wat toeristen doen. Ik zal het ooit misschien wel eens doen, maar als je hier woont ontdek je heel andere dingen. Parijs is zoveel meer dan de bekende toeristische plekjes alleen...

Quote van de week

"The traveler sees what he sees, the tourist sees what he has come to see.” -- G.K. Chesterton

Zoveel landen, zo weinig tijd

Gisteren heb ik nog maar eens naar één van de vele documentaires van Dan Cruickshank gekeken. Deze keer ging hij van Indië naar Syrië. Niet rechtstreeks natuurlijk, hij passeerde onder andere Sri Lanka, Iran en Uzbekistan. Het deed mij natuurlijk weer dromen van Indië en het herinnerde mij aan mijn liefde voor islamitische architectuur en mijn korte reis naar Tanger, Tetouan en Chefchaouen in 2006. Het lijkt wel of alles in het teken van de islamitische cultuur staat sinds gisteren. Want deze morgen begon ik in de metro aan het book 'De weg naar Mekka' van Jan Leyers en deze middag at ik morrokaans: Tajine met kip en erna een muntthee met véél suiker natuurlijk.

Spijtig genoeg kan ik niet overal tegelijk zijn en moet ik mijn duizend-en-één-nachten avontuur even uit mijn hoofd zetten en me concentreren op mijn plannen voor dit jaar. En die zijn??? Chamonix, Malaga en Zuid-Amerika.

De Latino-plannen zijn er gekomen door de Argentijnen die ik hier in een jeugdherberg leren kennen. Ze hebben mijn kop echt zot gepraat en sinds toen staat Zuid-Amerika, en dan vooral Argentinië, bovenaan op de prioriteitenlijst en ben er dan ook al een tijdje voor aan het sparen. Het geld voor de vlucht is ondertussen al binnen, dus we zijn er bijna :). Het leven kost daar niks - in vergelijking met Europa en zeker met Parijs - dus het einde is nabij. Ik vertrek dan voor een maand, nadat ik Parijs verlaat en voor ik begin te werken in België. Eens aan de slag, wordt het moeilijk om er een maand op uit te trekken. Ooooh was ik maar leerkracht geworden :)...

Welkom!

Beste vrienden, welkom op mijn nieuwe blog. Ik heb missmzungu.blogspot.com vaarwel gezegd en deze Kims Advontuur het leven in geroepen. Deze blog zal uitsluitend gaan over mijn reizen, reisplannen en culturen in het algemeen zeg maar. Allee, da's toch de bedoeling. De vorige blog was zowat vanalles door elkaar. En omdat het leven zoveel meer is dan werken alleen, besluit ik om het werk op het werk te laten en deze blog wat persoonlijker te maken. Ook voor de vriendjes en familie die helemaal niet geïnteresseerd is in communicatie, zal deze blog wat aangenamer zijn. De motivatie komt onder andere door het lezen van Fente's blog en Pamela's blog, twee vrouwen die ook in het buitenland wonen. Maar ook dankzij ons Ruth die gisterenavond vroeg hoe het nu eigenlijk zat met mijn blog, na mij eerst naar Freerice.com verwezen te hebben (waarvoor ook dank).

Zoals de meesten onder jullie wel weten, verblijf ik al bijna een jaar in Parijs en ja hoor, ik kom terug naar België. Maar als mensen mij vragen: "definitief?" vind ik het heel moeilijk om daar ja op te antwoorden. Eens nomade altijd nomade?